Recent verschenen
RIMPELINGEN
Autobiografisch schrijven voor kankerpatiënten
‘Rimpelingen is vooral bedoeld om kankerpatiënten (maar ook andere mensen met een levensbedreigende ziekte) kracht, steun en moed te geven voor de periode die hen nog rest.’
Onlangs verscheen bij uitgeverij Kontrast Rimpelingen. Autobiografisch schrijven voor kankerpatiënten, waarin Jeroen Hendriksen, als ervaringsdeskundige en coach, mensen met kanker begeleidt bij het optekenen van hun eigen levensverhaal. In dit praktische, verdiepende en inspirerende boek beschrijft hij de methode die hij ontwikkelde op basis van zijn eigen ervaringen en onderzoek naar de werking van autobiografisch schrijven. Michel Rudolphie, directeur van KWF Kankerbestrijding, schreef het voorwoord van deze uitgave.
Jeroen Hendriksen publiceerde eerder vele boeken op het gebied gebied van leerprocessen, intervisie en coaching. In 2011 kreeg hij te horen dat hij de ziekte van Waldenström, een zeldzame vorm van bloedkanker, heeft.
Na zijn diagnose volgde hij verscheidene cursussen autobiografisch schrijven. Op grond van zijn professionele en persoonlijke ervaringen heeft hij een nieuwe methode voor autobiografisch schrijven ontwikkeld, specifiek voor mensen die een levensbedreigende ziekte hebben. Zijn ideeën werkte hij uit in contacten met lotgenoten, en bij workshops en cursussen.
Binnen deze methode, die is gebaseerd op de zogenaamde existentiële benadering, staan betekenis geven en zingeving centraal. Het schrijven van het eigen levensverhaal kan patiënten kracht en energie geven, ruimte bieden om steun te vragen en te ervaren, en een trots gevoel opleveren wanneer het levensverhaal is geschreven en gedeeld kan worden.
In Rimpelingen helpt Jeroen Hendriksen patiënten stap voor stap deze processen in gang te zetten. De opdrachten vergemakkelijken het terugkijken op en beschrijven van ervaringen en bevorderen de diepgang van het eigen verhaal. De teksten zijn geïllustreerd met dagboektekeningen van beeldend kunstenaar Beatrijs van den Bos, de echtgenote van Jeroen Hendriksen, die haar ervaringen met de ziekte van haar partner in inkt en verf verbeeldt.
Het boek kan gebruikt worden als zelfhulpboek voor thuisgebruik, maar ook als basisboek voor gespreksgroepen via lotgenotenorganisaties. De auteur verzorgt lezingen, workshops en cursussen voor zowel patiënten en hun naasten als begeleiders van patiëntengroepen en andere professionals.
Te koop via Uitgeverij Kontrast
Maatjes worden met de dood
door Jeroen Hendriksen
Het zal U, lezer, niet veel anders vergaan dan mij. Als Waldenströmpatiënt zoek ik mij met vallen en opstaan een weg in mijn eigen proces om te leren leven met mijn ziekte. Ik kom daarbij allerlei vragen tegen: welk proces doorloopt mijn partner (en ik, en wij samen), wie kan mij helpen, wil/kan ik nog werken, sporten, reizen, hoe ontwikkelt mijn ziekte zich, zijn er nieuwe geneesmiddelen, hoe lang heb ik nog te leven? U herkent ze, ongetwijfeld.
Al langer werk ik als trainer-coach met de z.g. organisatieopstellingen: ik laat dan iemand vertellen over een probleem op zijn werk en vraag mensen een plek in de ruimte in te nemen waarbij ze hun baas, een collega,een medewerker of een klant vertegenwoordigen. De begeleider vraagt naar de gevoelens en ervaringen die de opgestelde representanten gewaar worden. Het is telkens weer spannend en boeiend te ervaren dat zo’n opstelling ontbrekende schakels uit de probleemstelling laat zien die vervolgens bijdragen aan een oplossing. Naast zo’n organisatieopstelling bestaan er ook familieopstellingen die je samen met een flinke groep, vaak onbekende, mensen uitvoert. En ook zijn de individuele opstellingen in opkomst waarbij een coach of therapeut samen met zijn cliënt een opstelling doet met behulp van bijv. poppetjes op een tafel.
In dit artikel wil ik u laten zien welke ervaringen ik heb opgedaan met familie- en individuele opstellingen rondom het thema leven en dood. Ik doe dat aan de hand van enkele oefeningen, een impressie van een opstelling en een stukje theorie over opstellingen. Tot slot vertel ik wat ik zelf van zo’n training opgestoken heb.
‘Je moèt in het hier en nu zijn!’
Over het tsjakkagehalte van een welgemeend advies
Jeroen Hendriksen
Gepubliceerd in Coachlink Magazine no 1, april 2014
In het ziekenhuis ontving ik een patiëntenmap waarin ik onder het kopje belangrijke tips las:
‘de patiënt dient zoveel mogelijk in het hier en nu te zijn’. Juist, dacht ik, en wat is dat dan, dat hier en nu? Hoe kom ik daar? Wat levert het me op? Kan ik dat wel, kan ik dat alleen? De patiëntenwijzer gaf geen verdere informatie over het hier en nu…
Allerlei vragen borrelden in mij op; ook merkte ik een bepaald verzet in mijzelf tegen de
gebiedende wijs in deze zin. Ik moet? Ik moet helemaal niet!
Natuurlijk kende ik het begrip hier en nu wel vanuit mijn achtergrond als communicatietrainer en coach, en vanuit therapie en spiritualiteit, maar zonder er actief betekenis aan te hechten; ik had mij het begrip niet eigen gemaakt, niet doorleefd, alleen zo nu en dan genoemd of ervaren. Het was nooit zo’n dringende behoefte om dit begrip te doorgronden, ik was ook nog
nooit langdurig ziek geweest! Kortom, het zinnetje uit het patiëntenboek triggerde mij en ik
besloot te onderzoeken wat dat hier en nu inhoudt en hoe ik mij dit eigen kon maken; het zou
wel blijken of het mij ook iets op zou leveren.
Om mijn zoektocht op gang te brengen heb ik literatuuronderzoek gedaan, een aantal vragen
onder collega’s uitgezet op Linkedin en vooral naar manieren gezocht om zelf in dat hier en
nu te komen. Dat heeft alles met mijn persoonlijke situatie te maken: ik had net de diagnose
van een zeldzame bloedkanker gekregen en was daardoor aardig in verwarring geraakt. Alle
zekerheden werden in een klap onderuit gehaald en ik zocht hoe ik helderheid en rust terug
kon krijgen. Hoe kon ik mij gaan verhouden tot mijn plotselinge confrontatie met ziekte en
een naderende dood?
Inmiddels denk ik dat deze zoektocht mij veel gebracht heeft; ik denk echter ook dat het niet
makkelijk is om het hier en nu een duidelijk aanwezige plaats te geven in mijn leven en ik ben
ervan overtuigd dat heel veel mensen die bijvoorbeeld kanker of een andere ernstige ziekte
krijgen, dat niet zomaar alleen kunnen realiseren. Dat geldt overigens even goed voor mensen
die de druk van alledag voelen, gestresst zijn, een burn-out hebben of in moeilijkheden zitten.